ဇာတက၀တၳဳလာ မင္းက်င့္တရား(၁၀)ပါး
ရာဇဓမၼ
၁။ ရက္ေရာမွဳ လြပ္လပ္မွဳရွိၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ျခင္း။
၂။ အက်င့္သီလ အဆင့္ျမင့္ေကာင္းမြန္ျခင္း။
၃။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ဘ၀သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအတြက္ မိမိ၏ကိုယ္က်ိဳးအတၱကို စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံျခင္း။
၄။ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ၿပီး အၾကြင္းမဲ့ဂုဏ္သိကၡာရွိျခင္း။
၅။ ၾကင္နာသနားတတ္ျခင္း။
၆။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအားက်ေလာက္ေအာင္ မိမိ၏ ဘ၀အေနအထိုင္ရုိုးသားျခင္း။
၇။ အမ်က္ေဒါသကင္းစင္ျခင္း။
၈။ အၾကမ္းမဖက္ျခင္း။
၉။ သည္းခံတတ္ျခင္း။
၁၀။ ျပည္သူလူထု၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ေလးစားစြာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ညီညြတ္မွဳကို ျမွင့္တင္ျခင္း။
- ဗဟုုသုတရေစရန္အတြက္ ေရးသားေဖာ္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ပါဠိ
၁။ ဒါန
၂။ သီလ
၃။ ပရိစာဂ
၄။ အဇၹ၀ံ
၅။ မဒၵ၀ံ
၆။ တပံ
၇။ အေကာဇံ
၈။ အ၀ိဟိ ံသံ
၉။ ခႏၱီ
၁၀။ အ၀ိေရာဓနံ
အလွဴ
ခြန္အားကိုေပးလွဴခ်င္လွ်င္ အစားအစာကို ေပးလွဴရမည္။
ရုပ္အဆင္းကုိ ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ အ၀တ္အထည္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ကို ေပးလွဴရမည္၊
မ်က္စိအလင္းကို ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ မီးစသည္ အလင္းေရာင္ကို ေပးလွဴရမည္
ခ်မ္းသာသုခကို ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ သြားလာစရာယာဥ္ကို ေပးလွဴရမည္ ၊
ဆိုခဲ႔သည္႔ ေကာင္းက်ဳိးေလးမ်ဳိးလုံးကို တစ္ၿပဳိင္နက္တည္း ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ အေဆာက္အအုံကုိ ေပးလွဴရမည္။နိဗၺာန္ကို ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ တရားဓမၼကို ေပးလွဴရမည္။
ဝ႗သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္သား သံဃာေတာ္တို႕ ႏွင့္ အတူ မာဂဓ တိုင္းအတြင္း ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ တစ္ခုေသာ ေတာနက္အေရာက္တြင္ ေတာမီးၾကီး ေလာင္သည္ ႏွင့္ ပက္ပင္းပါ တိုးမိၾကေလသည္ ။
သစ္ပင္ၾကီးမ်ား တဝုန္းဝုန္း လဲက်ေအာင္ ေလာင္ကြၽမ္းေသာ ေတာမီးၾကီး ၏ အရွိန္ကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားမွာ ....ေဆာက္တည္ရာ မရ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားၾက၍ အခ်ိဳ႕က ေျပးလႊား ရန္ ၾကံၾကသည္ ။အခ်ိဳ႕ က မီးျဖတ္ မီးတား လုပ္၍ လမ္း လႊဲရန္ၾကံ ၾကသည္ ။ အားလုံးပင္ ဣေျႏၵမရျဖစ္ၾကသည္ ။
ဤတြင္ အေျမာ္အျမင္ ရွိေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားမွာ .." ငါ တို႕သည္ ျမတ္စြာ ဘုရားႏွင့္ အတူတကြ ႂကြလာၾကသျဖင့္ ဣေျႏၵမရ မျဖစ္သင့္ ၊ ဘုရားရွင္၏ အထံေတာ္မွာသာ ခစား ၾကကုန္အံ့ " ဟု ဆိုကာ ျမတ္စြာဘုရား ထံေတာ္ပါး ၌စု႐ုံး ကာ ေနၾက ေလသည္ ။
အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာ ေလာင္ႂကြမ္းေနေသာေတာမီးၾကီးမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရား ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္ မ်ား အနီး၃၂ ေတာင္ပတ္လည္ အကြာတြင္ ဆက္ကာ မီးမေလာင္ ေတာ့ ဘဲ ျငိမ္းေအးသြားေလေတာ့သည္ ။
ဤျဖစ္ရပ္ကို ျမင္ရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရား သခင္၏ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္ ကို အံ့ဩခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၾကေလလွ်င္ ဘုရားရွင္က " ဤမီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ား ျငိမ္းေအးရျခင္း သည္ ငါ ၏ဘုန္းေတာ္ မဟုတ္ ၊ ေရွးယခင္အခါ ငါ ဘုရား ႏုစဥ္ ဘဝ က သစၥာ ျပဳကဲ့ေသာ ေနရာေဒသ ျဖစ္၍ မည္ သည့္ နည္း ႏွင့္မွ် မီးမေလာင္ႏိုင္ေခ် " ဟုမိန္႕ဆို ကာ အတိတ္ဘဝ ကို ေဟာေတာ္မူေလသည္ ။
ငါဘုရား ႏုေတာ္မူစဥ္က ဤေတာမွာပင္ ငုံးငွက္ငယ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္ ။ အေတာင္အလက္ မစုံလင္မီ မိဘမ်ားက ႏႈတ္သီးျဖင့္ အစာ ခြံ႕ရသည့္ ဘဝ တြင္ ရခု မီးေလာင္ေသာ မီးကဲ့သို႕ေတာမီးၾကီး ေလာင္ေလရာ ေတာတြင္းရွိ သက္ရွိ သတၱဝါ မွန္သမွ် အသက္ရွင္ေရး ေျပးလႊားတိမ္းေရွာင္၍ ဤေတာကို စြန္႕ခြါသြားၾကေလသည္ ။
အေလာင္းေတာ္ ငုံးငွက္ငယ္မွာ အသိုက္တြင္းမွ ေန၍ ဤသို႕ သစၥာ ျပဳ၏ ။
" ငါ့ ၌ အေတာင္ရွိ၏ ၊ သို႕ေသာ္ မပ်ံႏိုင္ေသး ။ ငါ့ ၌ေျခေထာက္ရွိ၏ ၊ သို႕ေသာ္မသြားႏိုင္၊ မလွမ္းႏိုင္ေသး ။ ငါ့၌ မိဘႏွစ္ပါး ရွိ၏ ၊ သို႕ေသာ္ ဤေနရာ၌မရွိ ၊ စြန္႕ခြါ သြားၾကကုန္၏ ။ ဤ မွန္ကန္ ေသာ သစၥာ စကားေၾကာင့္ ငါ့ အား မီးေဘးမွ ကင္း လြတ္ေစ သတည္း "
ဟူ၍ သစၥာ ျပဳေတာ္မူ၏ ။ ထို အခါ အေလာင္းေတာ္ ငုံးမင္း စံရာ အသိုက္သစ္ပင္ ႏွင့္ ၃၂ - ေတာင္ကြာပတ္လည္ အေရာက္တြင္ေတာ မီးသည္ ေနႏွင့္ ေတြ႕ သကဲ့သို႕ ျငိမ္းေအးျခင္း သို႕ ေရာက္ခဲ့သည္ ။
ယခု ခ်စ္သား တို႕ ႏွင့္ ငါဘုရား ရပ္တန္႕ ေနေသာ ၃၂ - ေတာင္ပတ္လည္ ရွိ ဤေနရာသည္ ထို ငုံးမင္း ျဖစ္စဥ္က စံကာ သစၥာ ျပဳခဲ့ သည့္ေနရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤ ဘဒၵ ကမၻာတည္ ေအာင္ သည္ေနရာ တြင္ လုံးဝ မီးမေလာင္ႏိုင္ - ဟုေဟာေဖာ္ ညႇြန္းသည္ ကစ၍ ဝ႗ သုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚရြတ္ဆိုခဲ့ၾကပါသည္ ။
စိႏၲာမဏိ ဂါထာမႏၲန္ေတာ္ ျဖစ္စဥ္
စိႏၲာမဏိဂါထာမႏၲန္ေတာ္ျဖစ္စဥ္အလိုရွိတိုင္း ၊ ေတာင့္တတိုင္း ၊ ျပည့္စုံေစတတ္ေသာ စိႏၲာမဏိ ဂါထာမႏၲန္ေတာ္ၾကီးျဖစ္ေပၚလာပုံမွာ… ...
ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏ ေျမာက္မ်က္ႏွာ ကို အစိုးရေသာ ေဝႆဝဏၰ ( ကုေဝရ )နတ္မင္းၾကီး ၏ထံပါး ၌ သုံးႏွစ္တိုင္တိုင္ အလုပ္အေကြၽး ျပဳစုခဲ့ေသာ " စႏၵာမုခိ "ဘီလူးမ သည္ နတ္မင္းၾကီး ၏ဆုေတာ္ လာဘ္ေတာ္ အျဖစ္ အနံ ငါးယူဇနာ ၊ အလ်ားယူဇနာ ၃၀ရွိေသာ ေတာအုပ္ကို အပိုင္စားရ ေသာေတာစိုး နတ္ဘီလူးမ အျဖစ္စံျမန္းေနေပသည္ ။
ထိုေတာအုပ္ကို အပိုင္စားရသူပီပီ ေတာအုပ္ အတြင္း ျဖတ္သန္းလာသူ လူသားအားလုံးတို႕အား ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္စားေသာက္ေနေလသည္ ။ တစ္ေန႕တြင္ ဗာရာဏသီ ျပည္မွ ပုဏၰား လုလင္ပ်ိဳ တစ္ေယာက္သည္ ကုန္သည္ဘာဝ ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္ တပည့္အေပါင္းျခံရံ ကာ ထိုေတာအုပ္ကို ျဖတ္သန္းမိေလရာ ဘီလူးမ ၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရေလသည္ ။
ယခင္ ဖမ္းဆီးရသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ယခု ဖမ္းမိသူ ပုဏၰား ငယ္မွာ ေခ်ာေမာလွပ ေသာလူပ်ိဳ လူရြယ္ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မသတ္ရက္ ၊ မစားရက္ေတာ့ဘဲ လင္မယား အျဖစ္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ကာ တျခားတစ္ပါးသို႕ ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ ေက်ာက္ဂူအတြင္းမွာ အလုံပိတ္ထားလ်က္ ေန႕စဥ္ သစ္သီးဝလံ မ်ားကို ရွာေဖြ ေကြၽးေမြးထားေလသည္ဘီလူးမႏွင့္ပုဏၰားႏွစ္ဦးညား၍သားကေလးတစ္ေယာက္ဖြားျမင္ျပီး၁၆ႏွစ္ေျမာက္အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါ ဖခင္ ႏွင့္ မိခင္ ႐ုပ္သြင္ျခားနား မတူျငားသျဖင့္မိခင္ အစာရွာသြားခိုက္ ဖခင္ ကို ေမးျမန္းရာ ဖခင္ က ေနာက္ေၾကာင္းျဖစ္ရပ္ မ်ားေျပာျပသိရွိသျဖင့္ မိမိတို႕ ႏွင့္အသြင္တူရာ လူ႕ရပ္လူ႕ရြာသို႕ သြားလိုလွသျဖင့္မိခင္မရွိခိုက္ တစ္ေန႕ မိမိ ၏အားခြန္ဗလ ႏွင့္ ေက်ာက္ဂူတံခါး ကို ဖြင့္၍ ဖခင္ ကို ထမ္းျပီး ေျပးေလေတာ့သည္ ။
စႏၵာမုခိ ဘီလူး မ ျပန္လာျပီး ေက်ာက္ဂူ အတြင္းမွ သားအဘႏွစ္ေယာက္ကို မေတြ႕ သျဖင့္ လိုက္ရွာရာ ေတာတြင္းတစ္ေနရာ ၌ေတြ႕ျပီး ျပန္ေခၚထားေလသည္ ။
ေတာတြင္းမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့ေသာ သားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာ ေနာက္မၾကာမီ ယခင္ကကဲ့သို႕ ထြက္ေျပးျပန္ရာဘီလူးမကျပန္လည္ဖမ္းမိျပန္ေလေတာ့သည္ ။ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ျပန္လည္ အဖမ္းခံရေသာသားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာ အလြယ္တကူ ထြက္မေျပးဝံ႕ေတာ့ဘဲ ဘီလူးမ ယုံၾကည္ေလာက္သည္ထိကိုယ္ရွိန္သတ္၍ေနရေတာ့သည္ ။
တစ္ေန႕တြင္ သားျဖစ္သူက မိခင္ ျဖစ္သူအား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီး ပိုင္နက္အက်ယ္အဝန္းကို ေမးကာ နယ္စပ္ေနရာေဒသမ်ားကိုလိုက္လံၾကည့္႐ႈမွတ္သားထားေလသည္ ။သို႕ႏွင့္ အခြင့္အေရးရေသာ တစ္ေန႕တြင္ဖခင္ကိုထမ္းကာမိခင္၏ပိုင္နက္နယ္စပ္လြတ္ေလရာအနီးဆုံးစခန္းသို႕လွမ္းေျပးၾကေလေတာ့သည္ ။သားအဘ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္သစ္သီးဝလံရွာေဖြ၍ ျပန္လာေသာ စႏၵာမုခိ ဘီလူးမ မွာ ေက်ာက္ဂူ အတြင္းမွာ သား ႏွင့္ လင္ကိုမ ေတြ႕သျဖင့္ပူပင္ေသာက ၾကီးစြာ ပိုင္နက္ အတြင္းလိုက္လံရွာေဖြရာ မိမိ ပိုင္နက္ မွလြတ္ရာ ျမစ္လယ္ေကာင္သို႕ ေရာက္ေနေသာ သား အဘ ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕သျဖင့္ငိုယိုတမ္းတကာ အျမန္ျပန္လာရန္ ေတာင္းပန္ေခၚငင္ေလေတာ့သည္ ။မိခင္ပိုင္နက္ မွ လြတ္ေျမာက္ ေနေၾကာင္းသိေသာ သား က ျပန္မလာႏိုင္ေၾကာင္း ၊ အမ်ိဳးဇာတ္တူရာ လူသားတို႕ ေနထိုင္ရာ လူ ့ရပ္ လူ႕ရြာသို႕ သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့ ဟုျပန္လည္ေျပာၾကားေလေတာ့သည္ ။ေခၚမရသည့္ အဆုံးတြင္ မိခင္ဘီလူးမၾကီးက " လူ႕ရပ္လူ႕ရြာ မွာဘာပညာမွ ငါ့သားမတတ္လ်င္ ငတ္မြတ္ဆင္းရဲ ဒုကၡၾကဳံလိမ့္မည္ ၊ ဒီေတာ့ ခိုးသူ ေျခရာ ရွာျပီး ဥစၥာကို ေဖာ္ေပးႏိုင္တဲ့ စိႏၲာမဏိ ဂါထာေတာ္ကို ငါ့သားသင္ယူသြားေပေတာ့ " ဟု မ်က္ရည္ လည္ရြဲ ႏွင့္ပူပြဲ ၾကီးဆင္ကာ စိႏၲာမဏိ ဂါထာေတာ္ျမတ္ကိုျမစ္ကမ္းပါးေပၚမွသင္ေပးေလေတာ့သည္။ျမစ္လယ္မွ လက္အုပ္ခ်ီ၍စိႏၲာမဏိ ဂါထာသင္ယူေနေသာသားသည္ ဂါထာရသည္ ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ႐ုတ္တရက္လဲက်သြားေသာ မိခင္ၾကီး ကို ေျပးထူရာ ရင္ကြဲနာ က်၍ ဘဝေျပာင္းသြားသည္ကို ေတြ႕ရေလေတာ့သည္ ။သားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာေသာကမကင္းေတာတြင္းမွာပင္ ဘီလူးမအေလာင္းကို ေတာပန္းေတာင္ပန္း မ်ားဖုန္းအုပ္သျဂိဳဟ္ခဲ့ျပီးဗာရာဏသီ ျပည္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကေလသည္ ။ဗာရာဏသီျပည္တြင္ သူခိုး ေျခရာခံ၍ စိႏၲာမဏိ မႏၲန္ေတာ္ကို ရြတ္ဆို၍ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ရွာေဖြေပးႏိုင္သျဖင့္" ပဒကုသလ" ဟု အမည္တြင္လ်က္ ပညာရွင္ သူႂကြယ္ျဖစ္ခဲ့သည္မွ စ၍ စိႏၲာမဏိဂါထာေတာ္ဟုျဖစ္ေပၚရြတ္ဆိုပြါးမ်ားခဲ့ၾကပါသတည္း။
…………………………………………………………………
စိႏၲာမဏိဂါထာေတာ္ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး
ဤ စိႏၲာမဏိ ဂါထာေတာ္ ကို ရြတ္ဆိုျခင္းျဖင့္ အၾကံ အစည္ ေအာင္ျမင္ေစတတ္သည္ ။ရာထူးဌာနႏၲရရရွိေစတတ္သည္ ။ လူ ၊ နတ္ တို႕ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ျခင္း ခံရတတ္သည္ ။ မိမိ တို႕ ၏ ပစၥည္းဘ႑ာ၊ ရတနာ၊ ေရႊ ၊ ေငြ စသည္တို႕ကို တစ္ပါးသူတို႕ ခိုးဝွက္ ယူငင္မရႏိုင္ဘဲအၾကိတ္ အခဲ အျမဲတည္ရွိျခင္း ၊ လိုခ်င္ေတာင့္တေသာ ပစၥည္း မ်ားရရွိတတ္ျခင္း အက်ိဳးမ်ားကိုခံစားရရွိႏိုင္ေလသည္ ။
အာဋာနာဋိယသုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ပုဗၺဏွ သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ေဗာဇၥ်င္သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
အဂၤုလိ မာလသုတ္ေတာ္ ျဖစ္စဥ္
ဓဇဂၢ သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ဝ႗သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ေမာရသုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ခႏၶသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
သာဝတၳိ ျပည္မြန္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ ၌ ေဂါတမ ျမတ္စြာ ဘုရား သီတင္းသုံး စံေနေတာ္မူစဥ္ ငါးရာေသာ ရဟန္းအစု တစ္စုသည္ တစ္ခုေသာ ဝါဝင္ခါနီး ကာလ၌ ျမတ္စြာဘုရား သခင္အား ဖူးေျမာ္ ရွိခိုး၍ ကမၼ႒ာန္း နိႆယမ်ားယူကာ ေတာအုပ္ တစ္ခုတြင္ ဝါ ဆိုလ်က္ ကမၼ႒ာန္း တရားအားထုတ္ၾကေလသည္ ။
ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ ေတာအုပ္အနီး ရြာမ်ားတြင္ နံနက္ဆြမ္းကို ျပည့္စုံေစလ်က္ ညအခါမွာ ေတာအုပ္ တြင္းရွိ သစ္ပင္ ၾကီးမ်ားကို မွီခိုကာ တစ္ပင္လွ်င္ တစ္ပါးက် သီတင္းသုံး၍ တရားက်င့္ေတာ္မူၾကေလသည္ ။ထို အခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေပၚရွိ ႐ုကၡစိုး မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အထက္တြင္ မေနဝံ႕ၾက သျဖင့္ ေျမျပင္တြင္ ဆင္း၍ ဒုကၡ ခံ ကာ ေနထိုင္ၾကရေလသည္ ။
အခ်ိဳ႕ ႐ုကၡ စိုး မ်ားမွာ ကေလး ငယ္မ်ား ရွိၾကသျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတစ္ေန႕ ျပန္ႏိုး တစ္ရက္ျပန္ႏိုး ေစာင့္စား ေန ပါေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ မျပန္ေတာ့သျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ညႇိႏိႈင္းကာ ငါးရာေသာ ရဟန္းတို႕ ေၾကာက္လန္႕ထြက္ေျပးေစ ေရး အတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဘီလူးၾကီး၊ နဂါးၾကီး သဏၭဏ္ ျပ၍ လည္းေကာင္း ၊ ထိတ္လန္႕ဖြယ္ရာ အပုပ္နံ႕ၾကီးမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း ေျခာက္လွန္႕ဖ်က္ဆီးၾကေတာ့သည္ ။
ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တစ္ပါးစီ ေျခာက္လွန္႕ခံၾကရ သည္ ျဖစ္ရာ ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာ ကို အားထုတ္ရာတြင္ သမာဓိ မရႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆုံးေခါင္းေဆာင္မေထရ္ ၾကီးအား အသိေပးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ သာဝတၳိ ျပည္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ သို႕ ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္ ။
ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ ေမွာက္၌ ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေၾကာင္းမ်ား ကို ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား က ရဟန္းငါးရာ တို႕ကို ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းၾကေစရန္ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကို ေဟာေဖာ္သင္ၾကား၍ ယင္းေတာအုပ္ သို႕ပင္ ျပန္လည္ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္ ။
ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္း၍ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ သြားေသာ ရဟန္းေတာ္ငါးရာ ကို ႐ုကၡစိုး နတ္တို႕သည္ မနာလို စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္၍ လူသဏၭဏ္ ဖန္ဆင္းလ်က္ ခရီးဦးၾကိဳသူၾကိဳ ၊ ေျခေဆးသူေဆး ၊ သပိတ္ေပြ႕သူက ေပြ႕ ႏွင့္ လုပ္ေကြၽးၾကကာ ဝါကြၽတ္သည့္ အခါတြင္ ရဟန္းငါးရာ တို႕မွာ ေကာင္းစြာ တရားထူးရသည္ မွ စ၍ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚရြတ္ဖတ္ခဲ့ၾကပါသတည္း ။
အလ်င္းသင့္၍ လူတို႕ ၌ မထားသင့္ မထားအပ္ေသာ ဗုဒၶ ၏အဆိုအမိန္႕ တစ္ရပ္ကို ထပ္မံ တင္ျပလိုပါသည္ ။
" ပဋိဃနိမိတၱဥၥ ၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ အနိ႒ာအာ႐ုံ သည္လည္းေကာင္း ။ အေယာနိ ေသာ မနသိကာ ေရာစ ၊ မတင့္မသင့္ႏွလုံး သြင္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ။ ဘိကၡေဝ ၊ ရဟန္းတို႕ ။ေခါ ၊ စင္စစ္ ။ ေဒါသႆ ၊ ေဒါသ ၏ ။ ဥပၸါဒါယ ၊ ျဖစ္ျခင္းငွါ ။ ပစၥယာ ၊ အေၾကာင္းတို႕ကား ။ ဣေမ ေဒြ ၊ ဤႏွစ္ပါးတို႕သာလွ်င္တည္း ။" ဟု ဆိုပါသည္ ။ ေဒါသ ၏ မူလ ရင္းျမစ္ ကို ပယ္သတ္၍ ေမတၱာပြါးႏိုင္ရန္ လိုအပ္လွပါေၾကာင္း ထပ္ေဆာင္းတင္ျပအပ္ ပါသတည္း ။
……………………………………….
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္း အက်ိဳး
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကိုအျမဲ မျပတ္ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေလ့ ရွိသူ တို႕မွာ အပေလာက ပေယာဂ အေျခာက္အလွန္႕ မခံရျခင္း ၊ အနာေရာဂါ ကင္းျခင္း၊ အိပ္မက္ဆိုး ၊ နိမိတ္ဆိုး ၊ အတတ္ဆိုး မ်ားမၾကဳံရျခင္း ၊ လူ နတ္ အမ်ားခ်စ္ခင္ၾကျခင္း၊ အဆိပ္လက္နက္ မစူးရွျခင္း ၊ ႐ူးသြပ္ေသာ ေဝဒနာ ကင္းျခင္း မွ စ၍ ျဗဟၼာ့ ဘုံ ေရာက္သည္ အထိ အက်ိဳးေပးႏိုင္စြမ္း ရွိေလသည္ ။
ရတန သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
မဂၤလ သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
ရာဇဓမၼ
၁။ ရက္ေရာမွဳ လြပ္လပ္မွဳရွိၿပီး တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ျခင္း။
၂။ အက်င့္သီလ အဆင့္ျမင့္ေကာင္းမြန္ျခင္း။
၃။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ဘ၀သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအတြက္ မိမိ၏ကိုယ္က်ိဳးအတၱကို စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံျခင္း။
၄။ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ၿပီး အၾကြင္းမဲ့ဂုဏ္သိကၡာရွိျခင္း။
၅။ ၾကင္နာသနားတတ္ျခင္း။
၆။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားအားက်ေလာက္ေအာင္ မိမိ၏ ဘ၀အေနအထိုင္ရုိုးသားျခင္း။
၇။ အမ်က္ေဒါသကင္းစင္ျခင္း။
၈။ အၾကမ္းမဖက္ျခင္း။
၉။ သည္းခံတတ္ျခင္း။
၁၀။ ျပည္သူလူထု၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ေလးစားစြာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ညီညြတ္မွဳကို ျမွင့္တင္ျခင္း။
- ဗဟုုသုတရေစရန္အတြက္ ေရးသားေဖာ္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ပါဠိ
၁။ ဒါန
၂။ သီလ
၃။ ပရိစာဂ
၄။ အဇၹ၀ံ
၅။ မဒၵ၀ံ
၆။ တပံ
၇။ အေကာဇံ
၈။ အ၀ိဟိ ံသံ
၉။ ခႏၱီ
၁၀။ အ၀ိေရာဓနံ
အလွဴ
ခြန္အားကိုေပးလွဴခ်င္လွ်င္ အစားအစာကို ေပးလွဴရမည္။
ရုပ္အဆင္းကုိ ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ အ၀တ္အထည္ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ကို ေပးလွဴရမည္၊
မ်က္စိအလင္းကို ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ မီးစသည္ အလင္းေရာင္ကို ေပးလွဴရမည္
ခ်မ္းသာသုခကို ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ သြားလာစရာယာဥ္ကို ေပးလွဴရမည္ ၊
ဆိုခဲ႔သည္႔ ေကာင္းက်ဳိးေလးမ်ဳိးလုံးကို တစ္ၿပဳိင္နက္တည္း ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ အေဆာက္အအုံကုိ ေပးလွဴရမည္။နိဗၺာန္ကို ေပးလွဴခ်င္လွ်င္ တရားဓမၼကို ေပးလွဴရမည္။
ဝ႗သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္သား သံဃာေတာ္တို႕ ႏွင့္ အတူ မာဂဓ တိုင္းအတြင္း ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရာ တစ္ခုေသာ ေတာနက္အေရာက္တြင္ ေတာမီးၾကီး ေလာင္သည္ ႏွင့္ ပက္ပင္းပါ တိုးမိၾကေလသည္ ။
သစ္ပင္ၾကီးမ်ား တဝုန္းဝုန္း လဲက်ေအာင္ ေလာင္ကြၽမ္းေသာ ေတာမီးၾကီး ၏ အရွိန္ကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားမွာ ....ေဆာက္တည္ရာ မရ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားၾက၍ အခ်ိဳ႕က ေျပးလႊား ရန္ ၾကံၾကသည္ ။အခ်ိဳ႕ က မီးျဖတ္ မီးတား လုပ္၍ လမ္း လႊဲရန္ၾကံ ၾကသည္ ။ အားလုံးပင္ ဣေျႏၵမရျဖစ္ၾကသည္ ။
ဤတြင္ အေျမာ္အျမင္ ရွိေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားမွာ .." ငါ တို႕သည္ ျမတ္စြာ ဘုရားႏွင့္ အတူတကြ ႂကြလာၾကသျဖင့္ ဣေျႏၵမရ မျဖစ္သင့္ ၊ ဘုရားရွင္၏ အထံေတာ္မွာသာ ခစား ၾကကုန္အံ့ " ဟု ဆိုကာ ျမတ္စြာဘုရား ထံေတာ္ပါး ၌စု႐ုံး ကာ ေနၾက ေလသည္ ။
အရွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာ ေလာင္ႂကြမ္းေနေသာေတာမီးၾကီးမွာလည္း ျမတ္စြာဘုရား ႏွင့္ ရဟန္းေတာ္ မ်ား အနီး၃၂ ေတာင္ပတ္လည္ အကြာတြင္ ဆက္ကာ မီးမေလာင္ ေတာ့ ဘဲ ျငိမ္းေအးသြားေလေတာ့သည္ ။
ဤျဖစ္ရပ္ကို ျမင္ရေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရား သခင္၏ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္ ကို အံ့ဩခ်ီးမြမ္းေတာ္မူၾကေလလွ်င္ ဘုရားရွင္က " ဤမီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ား ျငိမ္းေအးရျခင္း သည္ ငါ ၏ဘုန္းေတာ္ မဟုတ္ ၊ ေရွးယခင္အခါ ငါ ဘုရား ႏုစဥ္ ဘဝ က သစၥာ ျပဳကဲ့ေသာ ေနရာေဒသ ျဖစ္၍ မည္ သည့္ နည္း ႏွင့္မွ် မီးမေလာင္ႏိုင္ေခ် " ဟုမိန္႕ဆို ကာ အတိတ္ဘဝ ကို ေဟာေတာ္မူေလသည္ ။
ငါဘုရား ႏုေတာ္မူစဥ္က ဤေတာမွာပင္ ငုံးငွက္ငယ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္ ။ အေတာင္အလက္ မစုံလင္မီ မိဘမ်ားက ႏႈတ္သီးျဖင့္ အစာ ခြံ႕ရသည့္ ဘဝ တြင္ ရခု မီးေလာင္ေသာ မီးကဲ့သို႕ေတာမီးၾကီး ေလာင္ေလရာ ေတာတြင္းရွိ သက္ရွိ သတၱဝါ မွန္သမွ် အသက္ရွင္ေရး ေျပးလႊားတိမ္းေရွာင္၍ ဤေတာကို စြန္႕ခြါသြားၾကေလသည္ ။
အေလာင္းေတာ္ ငုံးငွက္ငယ္မွာ အသိုက္တြင္းမွ ေန၍ ဤသို႕ သစၥာ ျပဳ၏ ။
" ငါ့ ၌ အေတာင္ရွိ၏ ၊ သို႕ေသာ္ မပ်ံႏိုင္ေသး ။ ငါ့ ၌ေျခေထာက္ရွိ၏ ၊ သို႕ေသာ္မသြားႏိုင္၊ မလွမ္းႏိုင္ေသး ။ ငါ့၌ မိဘႏွစ္ပါး ရွိ၏ ၊ သို႕ေသာ္ ဤေနရာ၌မရွိ ၊ စြန္႕ခြါ သြားၾကကုန္၏ ။ ဤ မွန္ကန္ ေသာ သစၥာ စကားေၾကာင့္ ငါ့ အား မီးေဘးမွ ကင္း လြတ္ေစ သတည္း "
ဟူ၍ သစၥာ ျပဳေတာ္မူ၏ ။ ထို အခါ အေလာင္းေတာ္ ငုံးမင္း စံရာ အသိုက္သစ္ပင္ ႏွင့္ ၃၂ - ေတာင္ကြာပတ္လည္ အေရာက္တြင္ေတာ မီးသည္ ေနႏွင့္ ေတြ႕ သကဲ့သို႕ ျငိမ္းေအးျခင္း သို႕ ေရာက္ခဲ့သည္ ။
ယခု ခ်စ္သား တို႕ ႏွင့္ ငါဘုရား ရပ္တန္႕ ေနေသာ ၃၂ - ေတာင္ပတ္လည္ ရွိ ဤေနရာသည္ ထို ငုံးမင္း ျဖစ္စဥ္က စံကာ သစၥာ ျပဳခဲ့ သည့္ေနရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤ ဘဒၵ ကမၻာတည္ ေအာင္ သည္ေနရာ တြင္ လုံးဝ မီးမေလာင္ႏိုင္ - ဟုေဟာေဖာ္ ညႇြန္းသည္ ကစ၍ ဝ႗ သုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚရြတ္ဆိုခဲ့ၾကပါသည္ ။
စိႏၲာမဏိ ဂါထာမႏၲန္ေတာ္ ျဖစ္စဥ္
စိႏၲာမဏိဂါထာမႏၲန္ေတာ္ျဖစ္စဥ္အလိုရွိတိုင္း ၊ ေတာင့္တတိုင္း ၊ ျပည့္စုံေစတတ္ေသာ စိႏၲာမဏိ ဂါထာမႏၲန္ေတာ္ၾကီးျဖစ္ေပၚလာပုံမွာ… ...
ျမင္းမိုရ္ေတာင္၏ ေျမာက္မ်က္ႏွာ ကို အစိုးရေသာ ေဝႆဝဏၰ ( ကုေဝရ )နတ္မင္းၾကီး ၏ထံပါး ၌ သုံးႏွစ္တိုင္တိုင္ အလုပ္အေကြၽး ျပဳစုခဲ့ေသာ " စႏၵာမုခိ "ဘီလူးမ သည္ နတ္မင္းၾကီး ၏ဆုေတာ္ လာဘ္ေတာ္ အျဖစ္ အနံ ငါးယူဇနာ ၊ အလ်ားယူဇနာ ၃၀ရွိေသာ ေတာအုပ္ကို အပိုင္စားရ ေသာေတာစိုး နတ္ဘီလူးမ အျဖစ္စံျမန္းေနေပသည္ ။
ထိုေတာအုပ္ကို အပိုင္စားရသူပီပီ ေတာအုပ္ အတြင္း ျဖတ္သန္းလာသူ လူသားအားလုံးတို႕အား ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္စားေသာက္ေနေလသည္ ။ တစ္ေန႕တြင္ ဗာရာဏသီ ျပည္မွ ပုဏၰား လုလင္ပ်ိဳ တစ္ေယာက္သည္ ကုန္သည္ဘာဝ ႏြားလွည္းမ်ားျဖင့္ တပည့္အေပါင္းျခံရံ ကာ ထိုေတာအုပ္ကို ျဖတ္သန္းမိေလရာ ဘီလူးမ ၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရေလသည္ ။
ယခင္ ဖမ္းဆီးရသူမ်ားကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္ေလ့ ရွိေသာ္လည္း ယခု ဖမ္းမိသူ ပုဏၰား ငယ္မွာ ေခ်ာေမာလွပ ေသာလူပ်ိဳ လူရြယ္ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မသတ္ရက္ ၊ မစားရက္ေတာ့ဘဲ လင္မယား အျဖစ္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ကာ တျခားတစ္ပါးသို႕ ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ ေက်ာက္ဂူအတြင္းမွာ အလုံပိတ္ထားလ်က္ ေန႕စဥ္ သစ္သီးဝလံ မ်ားကို ရွာေဖြ ေကြၽးေမြးထားေလသည္ဘီလူးမႏွင့္ပုဏၰားႏွစ္ဦးညား၍သားကေလးတစ္ေယာက္ဖြားျမင္ျပီး၁၆ႏွစ္ေျမာက္အရြယ္ေရာက္လာေသာ အခါ ဖခင္ ႏွင့္ မိခင္ ႐ုပ္သြင္ျခားနား မတူျငားသျဖင့္မိခင္ အစာရွာသြားခိုက္ ဖခင္ ကို ေမးျမန္းရာ ဖခင္ က ေနာက္ေၾကာင္းျဖစ္ရပ္ မ်ားေျပာျပသိရွိသျဖင့္ မိမိတို႕ ႏွင့္အသြင္တူရာ လူ႕ရပ္လူ႕ရြာသို႕ သြားလိုလွသျဖင့္မိခင္မရွိခိုက္ တစ္ေန႕ မိမိ ၏အားခြန္ဗလ ႏွင့္ ေက်ာက္ဂူတံခါး ကို ဖြင့္၍ ဖခင္ ကို ထမ္းျပီး ေျပးေလေတာ့သည္ ။
စႏၵာမုခိ ဘီလူး မ ျပန္လာျပီး ေက်ာက္ဂူ အတြင္းမွ သားအဘႏွစ္ေယာက္ကို မေတြ႕ သျဖင့္ လိုက္ရွာရာ ေတာတြင္းတစ္ေနရာ ၌ေတြ႕ျပီး ျပန္ေခၚထားေလသည္ ။
ေတာတြင္းမွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့ေသာ သားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာ ေနာက္မၾကာမီ ယခင္ကကဲ့သို႕ ထြက္ေျပးျပန္ရာဘီလူးမကျပန္လည္ဖမ္းမိျပန္ေလေတာ့သည္ ။ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ျပန္လည္ အဖမ္းခံရေသာသားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာ အလြယ္တကူ ထြက္မေျပးဝံ႕ေတာ့ဘဲ ဘီလူးမ ယုံၾကည္ေလာက္သည္ထိကိုယ္ရွိန္သတ္၍ေနရေတာ့သည္ ။
တစ္ေန႕တြင္ သားျဖစ္သူက မိခင္ ျဖစ္သူအား မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီး ပိုင္နက္အက်ယ္အဝန္းကို ေမးကာ နယ္စပ္ေနရာေဒသမ်ားကိုလိုက္လံၾကည့္႐ႈမွတ္သားထားေလသည္ ။သို႕ႏွင့္ အခြင့္အေရးရေသာ တစ္ေန႕တြင္ဖခင္ကိုထမ္းကာမိခင္၏ပိုင္နက္နယ္စပ္လြတ္ေလရာအနီးဆုံးစခန္းသို႕လွမ္းေျပးၾကေလေတာ့သည္ ။သားအဘ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္သစ္သီးဝလံရွာေဖြ၍ ျပန္လာေသာ စႏၵာမုခိ ဘီလူးမ မွာ ေက်ာက္ဂူ အတြင္းမွာ သား ႏွင့္ လင္ကိုမ ေတြ႕သျဖင့္ပူပင္ေသာက ၾကီးစြာ ပိုင္နက္ အတြင္းလိုက္လံရွာေဖြရာ မိမိ ပိုင္နက္ မွလြတ္ရာ ျမစ္လယ္ေကာင္သို႕ ေရာက္ေနေသာ သား အဘ ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕သျဖင့္ငိုယိုတမ္းတကာ အျမန္ျပန္လာရန္ ေတာင္းပန္ေခၚငင္ေလေတာ့သည္ ။မိခင္ပိုင္နက္ မွ လြတ္ေျမာက္ ေနေၾကာင္းသိေသာ သား က ျပန္မလာႏိုင္ေၾကာင္း ၊ အမ်ိဳးဇာတ္တူရာ လူသားတို႕ ေနထိုင္ရာ လူ ့ရပ္ လူ႕ရြာသို႕ သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့ ဟုျပန္လည္ေျပာၾကားေလေတာ့သည္ ။ေခၚမရသည့္ အဆုံးတြင္ မိခင္ဘီလူးမၾကီးက " လူ႕ရပ္လူ႕ရြာ မွာဘာပညာမွ ငါ့သားမတတ္လ်င္ ငတ္မြတ္ဆင္းရဲ ဒုကၡၾကဳံလိမ့္မည္ ၊ ဒီေတာ့ ခိုးသူ ေျခရာ ရွာျပီး ဥစၥာကို ေဖာ္ေပးႏိုင္တဲ့ စိႏၲာမဏိ ဂါထာေတာ္ကို ငါ့သားသင္ယူသြားေပေတာ့ " ဟု မ်က္ရည္ လည္ရြဲ ႏွင့္ပူပြဲ ၾကီးဆင္ကာ စိႏၲာမဏိ ဂါထာေတာ္ျမတ္ကိုျမစ္ကမ္းပါးေပၚမွသင္ေပးေလေတာ့သည္။ျမစ္လယ္မွ လက္အုပ္ခ်ီ၍စိႏၲာမဏိ ဂါထာသင္ယူေနေသာသားသည္ ဂါထာရသည္ ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ႐ုတ္တရက္လဲက်သြားေသာ မိခင္ၾကီး ကို ေျပးထူရာ ရင္ကြဲနာ က်၍ ဘဝေျပာင္းသြားသည္ကို ေတြ႕ရေလေတာ့သည္ ။သားအဘ ႏွစ္ေယာက္မွာေသာကမကင္းေတာတြင္းမွာပင္ ဘီလူးမအေလာင္းကို ေတာပန္းေတာင္ပန္း မ်ားဖုန္းအုပ္သျဂိဳဟ္ခဲ့ျပီးဗာရာဏသီ ျပည္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကေလသည္ ။ဗာရာဏသီျပည္တြင္ သူခိုး ေျခရာခံ၍ စိႏၲာမဏိ မႏၲန္ေတာ္ကို ရြတ္ဆို၍ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ရွာေဖြေပးႏိုင္သျဖင့္" ပဒကုသလ" ဟု အမည္တြင္လ်က္ ပညာရွင္ သူႂကြယ္ျဖစ္ခဲ့သည္မွ စ၍ စိႏၲာမဏိဂါထာေတာ္ဟုျဖစ္ေပၚရြတ္ဆိုပြါးမ်ားခဲ့ၾကပါသတည္း။
…………………………………………………………………
စိႏၲာမဏိဂါထာေတာ္ရြတ္ဖတ္ရျခင္းအက်ိဳး
ဤ စိႏၲာမဏိ ဂါထာေတာ္ ကို ရြတ္ဆိုျခင္းျဖင့္ အၾကံ အစည္ ေအာင္ျမင္ေစတတ္သည္ ။ရာထူးဌာနႏၲရရရွိေစတတ္သည္ ။ လူ ၊ နတ္ တို႕ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ျခင္း ခံရတတ္သည္ ။ မိမိ တို႕ ၏ ပစၥည္းဘ႑ာ၊ ရတနာ၊ ေရႊ ၊ ေငြ စသည္တို႕ကို တစ္ပါးသူတို႕ ခိုးဝွက္ ယူငင္မရႏိုင္ဘဲအၾကိတ္ အခဲ အျမဲတည္ရွိျခင္း ၊ လိုခ်င္ေတာင့္တေသာ ပစၥည္း မ်ားရရွိတတ္ျခင္း အက်ိဳးမ်ားကိုခံစားရရွိႏိုင္ေလသည္ ။
အာဋာနာဋိယသုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ပုဗၺဏွ သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ေဗာဇၥ်င္သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
အဂၤုလိ မာလသုတ္ေတာ္ ျဖစ္စဥ္
ဓဇဂၢ သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ဝ႗သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ေမာရသုတ္ေတာ္ ဝတၳဳ ျဖစ္စဥ္
ခႏၶသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
သာဝတၳိ ျပည္မြန္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ ၌ ေဂါတမ ျမတ္စြာ ဘုရား သီတင္းသုံး စံေနေတာ္မူစဥ္ ငါးရာေသာ ရဟန္းအစု တစ္စုသည္ တစ္ခုေသာ ဝါဝင္ခါနီး ကာလ၌ ျမတ္စြာဘုရား သခင္အား ဖူးေျမာ္ ရွိခိုး၍ ကမၼ႒ာန္း နိႆယမ်ားယူကာ ေတာအုပ္ တစ္ခုတြင္ ဝါ ဆိုလ်က္ ကမၼ႒ာန္း တရားအားထုတ္ၾကေလသည္ ။
ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ ေတာအုပ္အနီး ရြာမ်ားတြင္ နံနက္ဆြမ္းကို ျပည့္စုံေစလ်က္ ညအခါမွာ ေတာအုပ္ တြင္းရွိ သစ္ပင္ ၾကီးမ်ားကို မွီခိုကာ တစ္ပင္လွ်င္ တစ္ပါးက် သီတင္းသုံး၍ တရားက်င့္ေတာ္မူၾကေလသည္ ။ထို အခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေပၚရွိ ႐ုကၡစိုး မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အထက္တြင္ မေနဝံ႕ၾက သျဖင့္ ေျမျပင္တြင္ ဆင္း၍ ဒုကၡ ခံ ကာ ေနထိုင္ၾကရေလသည္ ။
အခ်ိဳ႕ ႐ုကၡ စိုး မ်ားမွာ ကေလး ငယ္မ်ား ရွိၾကသျဖင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားတစ္ေန႕ ျပန္ႏိုး တစ္ရက္ျပန္ႏိုး ေစာင့္စား ေန ပါေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ မျပန္ေတာ့သျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ညႇိႏိႈင္းကာ ငါးရာေသာ ရဟန္းတို႕ ေၾကာက္လန္႕ထြက္ေျပးေစ ေရး အတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဘီလူးၾကီး၊ နဂါးၾကီး သဏၭဏ္ ျပ၍ လည္းေကာင္း ၊ ထိတ္လန္႕ဖြယ္ရာ အပုပ္နံ႕ၾကီးမ်ားျဖင့္ လည္းေကာင္း ေျခာက္လွန္႕ဖ်က္ဆီးၾကေတာ့သည္ ။
ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တစ္ပါးစီ ေျခာက္လွန္႕ခံၾကရ သည္ ျဖစ္ရာ ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာ ကို အားထုတ္ရာတြင္ သမာဓိ မရႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆုံးေခါင္းေဆာင္မေထရ္ ၾကီးအား အသိေပးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ သာဝတၳိ ျပည္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ သို႕ ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္ ။
ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ ေမွာက္၌ ျဖစ္ပ်က္ပုံ အေၾကာင္းမ်ား ကို ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား က ရဟန္းငါးရာ တို႕ကို ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းၾကေစရန္ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကို ေဟာေဖာ္သင္ၾကား၍ ယင္းေတာအုပ္ သို႕ပင္ ျပန္လည္ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္ ။
ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္း၍ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ သြားေသာ ရဟန္းေတာ္ငါးရာ ကို ႐ုကၡစိုး နတ္တို႕သည္ မနာလို စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္၍ လူသဏၭဏ္ ဖန္ဆင္းလ်က္ ခရီးဦးၾကိဳသူၾကိဳ ၊ ေျခေဆးသူေဆး ၊ သပိတ္ေပြ႕သူက ေပြ႕ ႏွင့္ လုပ္ေကြၽးၾကကာ ဝါကြၽတ္သည့္ အခါတြင္ ရဟန္းငါးရာ တို႕မွာ ေကာင္းစြာ တရားထူးရသည္ မွ စ၍ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚရြတ္ဖတ္ခဲ့ၾကပါသတည္း ။
အလ်င္းသင့္၍ လူတို႕ ၌ မထားသင့္ မထားအပ္ေသာ ဗုဒၶ ၏အဆိုအမိန္႕ တစ္ရပ္ကို ထပ္မံ တင္ျပလိုပါသည္ ။
" ပဋိဃနိမိတၱဥၥ ၊ မႏွစ္သက္အပ္ေသာ အနိ႒ာအာ႐ုံ သည္လည္းေကာင္း ။ အေယာနိ ေသာ မနသိကာ ေရာစ ၊ မတင့္မသင့္ႏွလုံး သြင္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ။ ဘိကၡေဝ ၊ ရဟန္းတို႕ ။ေခါ ၊ စင္စစ္ ။ ေဒါသႆ ၊ ေဒါသ ၏ ။ ဥပၸါဒါယ ၊ ျဖစ္ျခင္းငွါ ။ ပစၥယာ ၊ အေၾကာင္းတို႕ကား ။ ဣေမ ေဒြ ၊ ဤႏွစ္ပါးတို႕သာလွ်င္တည္း ။" ဟု ဆိုပါသည္ ။ ေဒါသ ၏ မူလ ရင္းျမစ္ ကို ပယ္သတ္၍ ေမတၱာပြါးႏိုင္ရန္ လိုအပ္လွပါေၾကာင္း ထပ္ေဆာင္းတင္ျပအပ္ ပါသတည္း ။
……………………………………….
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ရျခင္း အက်ိဳး
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကိုအျမဲ မျပတ္ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေလ့ ရွိသူ တို႕မွာ အပေလာက ပေယာဂ အေျခာက္အလွန္႕ မခံရျခင္း ၊ အနာေရာဂါ ကင္းျခင္း၊ အိပ္မက္ဆိုး ၊ နိမိတ္ဆိုး ၊ အတတ္ဆိုး မ်ားမၾကဳံရျခင္း ၊ လူ နတ္ အမ်ားခ်စ္ခင္ၾကျခင္း၊ အဆိပ္လက္နက္ မစူးရွျခင္း ၊ ႐ူးသြပ္ေသာ ေဝဒနာ ကင္းျခင္း မွ စ၍ ျဗဟၼာ့ ဘုံ ေရာက္သည္ အထိ အက်ိဳးေပးႏိုင္စြမ္း ရွိေလသည္ ။
ရတန သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
မဂၤလ သုတ္ေတာ္ ဝတၳဳျဖစ္စဥ္
က်ေနာ္ကုိယ္ပုိင္ေရးသားမွုဳ႕မဟုတ္ပဲ blog walker အၿဖစ္မွ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမွဳ႕မ်ားၿဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ က်ေနာ္ခ်စ္ေသာ ၿပည္သူၿပည္သားမ်ား အက်ဳိးအတြက္ရယ္ က်ေနာ္ ကုိယ္ပုိင္ ဘေလာ့မွတ္စုေလး(၀ါ)ကုိယ္ပုိင္စာၾကည့္တုိက္ေလးအၿဖစ္ရယ္ ေရးမွတ္လုိက္ၿခင္းၿဖစ္၏
